تأثیر مداخله از نوع کاهش خطر بر میزان آمادگی مقابله با زلزله در بین سالمندان هادیشهر جلفای آذربایجانشرقی در سال ۱۳۹۳

مقدمه و هدف: با توجه به اینکه روشهای پیشگیری و آمادگی نقش موثری در کاهش خسارات ناشی از زلزله دارند، این پژوهش با هدف بررسی تأثیر مداخله از نوع کاهش خطر بر میزان آمادگی مقابله با زلزله در بین سالمندان هادیشهر جلفای طراحی و اجرا گردید. روش کار: این پژوهش از نوع مطالعات نیمه تجربی مداخلهای بود که در سال 1393بر روی50 سالمند (25نفر مداخله و 25نفر شاهد) که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده از میان دومرکز بهداشتی و درمانی فعال در هادیشهر انتخاب شده بودند انجام گردید، ابتدا پیش آزمون از طریق تکمیل پرسشنامه محقق ساخته که شامل مشخصات دموگرافیک و مقیاس آمادگی با 58سوال و در4 زیر مقیاس آمادگی ارتباطی، محیطی، حین بحران، بعد از بحران بود برای هر دو گروه تکمیل شد سپس مداخله آموزشی (به روش آموزش کارگاهی و پخش فیلم) برای گروه مداخله اجرا و یکماه بعد از هردوگروه پس آزمون گرفته شد. دادهها با استفاده از نرمافزارآماری spss و آزمونهای کای دو، آنالیزکواریانس،تی مستقل و زوجی تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: بین میانگین نمره آمادگی کلی سالمندان گروه مداخله در قبل و بعد از مداخله اختلاف معنی دار مشاهده شد (05/0> p). همچنین بین میانگین نمره آمادگی سالمندان در برابر بحران، بین دو گروه بعد ازمداخله اختلاف معنیداری مشاهده شد(05/0> p). بحث و نتیجه گیری: برنامهآموزشی مداخلهای تدوین شده بر آمادگی سالمندان تأثیرمثبت داشت، بنابراین آمادگی این افراد را می توان با استفاده از ترکیبی از شیوههای آموزش آمادگی مقابله با بحران ارتقاء داد. توصیه می شود مطالعه ای با حجم نمونه بزرگتر انجام گردد.